"Bilgenin Anahtarı" isimli kitabımdan bir parça:

Aşk kelimesi “Ş” harfinin altındaki noktadan çoğalmıştır. Nokta aşkın kendisidir ama görünüp, bilinmez. Görünmezlikten kurtulup, bilinir olmak için “AŞK” kelimesi çoğalmıştır. “Ş” aşkın ortaya çıktığı ilişkinin özetidir ve iki taraflı sınırsız akışı anlatır. Tarafların arasındaki bağdır. Bu bağ iki âşık taraf “A” ile “K”yi birbirine bağlar. "A" ve "K" ise aşk iç dünyada kendisini açığa çıkarıyorsa "Allah" ile "Kul", dış dünyada ise "Adam" ile "Kadın"dır. Bir uçta “A” aydınlık, diğer uçtaki “K” karanlık birbirini arzular. Birbirlerini bulunca birbirlerinde yok olup “Ş” nin altındaki noktaya, aşkın kendisine dönerler ve aşkın kendisi olurlar. Böylece aşkın devresi tamamlanır.